به نام خداوند مهر و دوستی
در ایران باستان یک ایزد بسیار کهن هندوایرانی وجود دارد، به نام وایو (= وای). او همان ایزد باد است. برداشت من از این واژه این است: در زبان اوستایی واتَ به معنی باد است که همانی ای با واژه وای ایزد باد دارد. جالب است که واتَ در زبان لکی به ریخت وا (= باد) بر جای مانده. در نوشته های کهن به ریخت اندروا و به اوستایی اندروای است، به معنی هوای ساکن می باشد. چه بسا به فضای تهی اشاره داشته باشد.
میانرودانی ها نیز ایزدی به نام انلیل داشته اند، که ایزد باد بوده است.
معنی نام وای، ایزد باد در ایران باستان
باد ,ایزد ,واژه ,زبان ,داشته ,کهن ,ایزد باد ,در زبان ,ایران باستان ,به نام ,معنی هوای
درباره این سایت